Beschrijving
Gedichten
De dichter zit in Koffiedik zingen de tijd op zijn huid. Hij jankt, schmiert, schreeuwt en zeikt uit wanhoop en purefrustratie, omdat hij het ook allemaal niet weet. Hij heeft hooguit het besef dat het altijd overal zo geweest is, daarom ziet hij parallellen met de doeners die zijn lijf bestieren of hoe Nero christenen en leeuwen samen op de affiches plaatste voor de spelen in het Colosseum. In een tijd waar alle fundamenten verbrokkelen, kan ook de dichter geen zuivere aria meer aanheffen, hij kan hooguit in uitbundige zwartgalligheid verslag doen.
Met Koffiedik zingen viert Daniël Dee zijn tienjarig jubileum als dichter.
Over eerdere bundels van de dichter:
Andere poëzie, maar overtuigende poëzie. Geen dichter van een afstandelijk ‘Ssst!’, maar van een medeplichtig ‘Psst!’ – Mario Molegraaf in PZC.
‘Vierendeel’ is geschreven door een hoogst eigengereide dichter […] Hij is iemand voor wie ‘de ruimte van het volledig leven’ een vanzelfsprekendheid is. – Judith Herzberg en Ed Leeflang in Awater
Hier valt het vanzelfsprekende niet weg,maar vindt het herkenbare woorden zonder in de sleur of middelmaat te blijven steken. – Arie van den Berg in het NRC Handelsblad
Geen hermetische fluisteringen, esthetische sublimeringen of provocerende erotiek, maar de liefde in haar eeuwige, onbespoten vorm. – Rob Schouten in Vrij Nederland.
Beoordelingen
Er zijn nog geen beoordelingen.